Dur

Dur
Dur 〈n.; -s; unz.; Mus.〉 eins der beiden Tongeschlechter mit großer Terz im Dreiklang der Tonika; Ggs Moll 1 [zu mlat. b durum „der Ton h“ eigtl. „hartes b“; zu durus „hart“, nach der als „harter Klang“ empfundenen großen Terz]

* * *

Dur, das; -[s] [mhd. bēdūre < mlat. b durum, zu lat. durus = hart; nach der als »hart« empfundenen großen Terz im Dreiklang; vgl. 1Moll] (Musik):
Tongeschlecht aller Tonarten, bei denen nur ein Halbton zwischen der dritten u. vierten sowie der siebenten u. achten Stufe der Tonleiter liegt:
in Dur.

* * *

Dur
 
[lateinisch durus = »hart«, englisch major], das, das »männliche« der beiden in der tonalen Musik üblichen Tongeschlechter. Gegensatz: Moll. Die Durtonleiter ist durch je einen Halbtonschritt zwischen dem 3. und 4. sowie dem 7. und 8. Ton, vom Grundton aus gerechnet, bestimmt, der Durdreiklang entsprechend durch die große Terz. Melodisch-harmonisch wichtige Töne sind Leitton (Lt) und Gleitton (Gt). In der populären Musik ist Dur das dominierende Tongeschlecht.
 
Durdreiklang und Durtonleiter:
 

* * *

Dur, das; - [mhd. bēdūre < mlat. b durum, zu lat. durus = hart; nach der als „hart“ empfundenen großen Terz im Dreiklang; vgl. Moll] (Musik): Tongeschlecht aller Tonarten, bei denen nur ein Halbton zwischen der dritten u. vierten sowie der siebenten u. achten Stufe der Tonleiter liegt: in Dur; in A-Dur.

Universal-Lexikon. 2012.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • dur — dur …   Dictionnaire des rimes

  • dur — dur, dure [ dyr ] adj., adv. et n. • Xe ; lat. durus I ♦ Adj. 1 ♦ Qui résiste à la pression, au toucher; qui ne se laisse pas entamer ou déformer facilement. ⇒ résistant, solide. Le fer, l acier sont des métaux durs. Roches dures et roches… …   Encyclopédie Universelle

  • dur — dur, dure (dur, du r ) adj. 1°   Difficile à pénétrer, à entamer, opposé à tendre, à mou. Le fer est un métal très dur. Du pain dur. Un lit dur. Du bois dur à fendre. Une pierre dure à casser. •   Pauvre ignorant ! et que prétends tu faire ? Tu… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Dur — (v. lat. durus „hart“; franz. Mode majeur, engl. major, ital. Modo maggiore) bezeichnet in der Musik ein Tongeschlecht. Dieses kann sich auf eine Tonart, eine Tonleiter oder einen Akkord beziehen. Dur und Moll verdrängten im Verlauf des… …   Deutsch Wikipedia

  • dur — DUR, URE. adj. Ferme, solide, difficile à pénétrer, à entamer. Dur comme marbre. Dur comme fer. Le porphyre est plus dur que le marbre. f♛/b] Il est quelquefois simplement opposé à Tendre, mou. Pain dur. OEuf dur. Viande dure. Un lit dur. Chaise… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • dur — DUR, [du]re. adj. Ferme, solide, difficile à penetrer, à entamer. Dur comme marbre. dur comme fer. le porphyre est une pierre extremement dure. Il est quelquefois simplement opposé à tendre & à mol. Pain dur. oeuf dur. viande dure. On dit,… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • dur — Dur, m. Est le contraire de mol, et vient directement de ce mot Latin Durus. Pain dur, Caillou dur. Il se prend aussi pour difficile. Nicole Gilles en la vie de Philippe de Valois: Iceluy Pape Benedict fut dur à donner benefices à nulles gents, s …   Thresor de la langue françoyse

  • dur — dur̃ interj. dar: Dur̃ dur̃ dur̃ rateliai važinėja ir važinėja Arm. Griaustinis tik dur dur, kad trenkia! Jnšk …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • dur- — *dur germ., Femininum: nhd. Tür, Tor ( Neutrum); ne. door; Rekontruktionsbasis: got., an., ae., afries., anfrk., as., ahd.; Hinweis: s. *dura ; …   Germanisches Wörterbuch

  • dur — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. durze {{/stl 8}}{{stl 7}} ostra choroba zakaźna, występująca w kilku postaciach, której towarzyszy bardzo wysoka gorączka; tyfus : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dur brzuszny, plamisty, rzekomy. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”